Alaala ng isang Sabado

Araw ng Sabado nang nagkaroon ako ng pagkakataon upang magawa ang bagay na dapat kong gawin, ang magpa x-ray at ultrasound. Bandang alas kwatro na ng hapon nang matapos ang pagsusuri sa akin at tumungo na kami sa isang fast food chain upang punan ang mga kumakalam naming sikmura. Subalit bago kami tumungo sa fast food chain ilalahad ko muna ang unang nangyari.

Sa dami kong gawa, napakabusy ko nga raw (busy busyhan daw) hindi ko kaagad inasikaso at iniisang tabi ko muna ang aking pagpapagamot. Pagpapagamot??? Oo pagpapagamot dahil sa may mga maliit na bukol sa aking katawan kinailangan kong magpa x-ray at ultrasound. Buwan pa nang Hulyo nang ibigay sa akin ang referral para dito, subalit napalipas ko pa ang mahigit isang buwan bago ko pa nagawa ang mga ito. Sabi nga nila ang tigas ng ulo, sa hindi agad pagbibigay pansin dito. Siguro oo, oo nga aminado naman ako na matigas ang ulo ko. Hindi naman kasi nakakaperwisyo sa mga ginagawa ko ang mga ito kaya hindi ko napapansin at hindi ko pinapansin. Kaya naman nang nagkaroon ako nang oras at panahon para dito kaagad ko na itong inasikaso. Sa MMG Hospital ako nagpa x-ray at ultrasound, isa sa lugar na ayokong puntahan, hindi dahil sa takot akong magpakuha ng dugo, magpasuri ng kung anu-ano sa aking katawan, takot ako sapagkat alam ko na may mga namamatay sa lugar na ito at pakiramdam ko may mga bacteria at virus na pwedeng makuha sa lugar na ito. Arte ko noh’? pero yon’ ang pananaw ko sa lugar na ito. Nang maiabot ko na ang referral sa isang receptionist ipinasa agad niya sa doktor na magsasagawa sa akin ng x-ray. Ilang minuto ang lumipas nang ako’y tinawag na, “ang bilis lang nang pag eex-ray, mas matagal pa yung pinaghintay ko”. At pagkatapos ay muli akong pinabalik para naman sa pag-uultrasound. Huwag daw muna akong iihi at kakain yan ang ibinilan sa akin ng isang receptionist doon. Pamamasyal ang ginawa naming pampalipas oras.Makalipas ang ilang oras ay muli na kaming bumalik sa ospital. Doon ay muli pa kaming naghintay nang isang oras bago ako maultrasound, habang naghihintay ako ng oras ay gumagawa naman ako nang aking mga sulatin para sa aming thesis. Dahil sa gutom na rin ako napapasaisip ko kung anong kakainin ko sa Jollibee. At nang ako na ang tinawag ng receptionist, pinapasok agad ako sa isang silid, kung saan ako e uultrasound. Dahil sa hindi halata sa akin na kung may ano ako sa katawan, nagtanong ang doktora na titingin sa akin kung ano ang meron ako. Walang kaba at takot akong naramdaman sa mg oras na yon’. Normal lang sa akin yon’ sabi nga ng iba manhid daw ako. Makalipas ang labinlimang minuto iniabot na sa akin ang resulta ng mga pagsusuring ginawa sa akin. Sa isinagawang x-ray, normal ang naging resulta, subalit sa ultrasound na isinagawa may natagpuang cysts. Hindi naman ganoon kadelekado ang natukoy na cysts, subalit hindi ko na ilalahad ang tungkol dito. Matapos ang pagsusuring isinagawa sa akin ay tumuloy na kami sa isang fast food chain, sa Jollibee.
Sa pag-order namin ng aming kakainin, nag-usap-usap muna kami. Dahil sa mukhang baguhan ang natapatan naming counter hindi kabilisan ang kanyang serbisyo sa amin. Subalit kahit baguhan siya ay approachable naman. Sa ikalawang palapag kami ng desisyong kumain. Habang kami’y kumakain ng aking mga kasama ay may isang lalaki na tingin ng tingin sa amin. Akala ko assuming lang ako na ako ang tinitingnan. Doon nagsimulang magtanong ang aking kapatid kung kakilala ko ang lalaking iyon. Dahil sa mukhang hindi siya mapakali, naglinis na siya nang naglinis sa may kalapit namin. At nang ako naman ang tumingin sa kanya upang isipin kong kakilala ko ba siya, kung naging kaklase ko ba sya o kung kilala ba niya ako.Subalit hindi, hindi ko talaga siya kilala. Nang nagpang abot ang aming tingin agad siyang umiwas na parang ewan. Hinayaan ko na lang siya at kumain na lang ako nang kumain, habang napansing muli ng mga kasama ko na tingin pa rin ng tingin ang lalaki. Dahil sa kamalditahan ko napabulong ako sa aking kapatid na “gusto mong makakita nang lumilipad na tinidor” pabiro kong sinabi. Pabulong din namang may sinabi sa akin ang aking kapatid “super kintab na niyang table na yan kuya”. Hindi nagtagal ay hindi ko na naubos ang aking pagkain sa dami. Nang nagcr ang aking kapatid at pinsan ko, ako at ang tita ko naman ang naiwan sa aming table. Sa puntong iyon lumapit si kuya at nagbigay ng plastic at tissue na may notes nya. At nang maiabot niya ang nais niyang iparating sa akin ay saka lamang siya tuluyang bumaba. Para patas binigyan ko rin siya ng notes kaso may pagkamaldita ang aking naisulat doon. Kahit ganoon ang nangyari, natuwa rin ako sa kanya. Kaso ang pagkatuwa kapag nakalipas ay nagiging alaala na lamang. Dahil sa nakalipas na ito, tapos na ang istorya at alaala na lamang ang tuwa sa araw na iyon. Alaala na bahagi na nang aking nakaraan.091909.