Panibagong Umaga

Buhay ay isang biyaya mula sa Maykapal. Sa loob ng dalawampu’t isang taon kong pamamalagi sa mundong ito, tanging pasasalamat at pangakong pag-iingatan ang buhay na mayroon ako at ang pamilyang sandigan ko. Sa pagkakataon na ibinigay sa akin ng aming guro, ang obserbahan at pakisalimuhaan ang isang pamilyang kapus sa ilang pangangailangan sa buhay at hindi marangya ay isang maganda at hindi malilimutang pagkakataon ng aking buhay.

Ang pamilya Tarciano na aking inobserbahan at pinakisalimuhaan ng mahigit dalawang araw at isang gabi ay hindi ko basta masasabi na sila’y aking pinakisalimuhaan lamang bagkus ay kinapulutan ko pa sila ng aral at hinangaan. Sa kabila ng sitwasyon ng kanilang buhay, ang pagiging hiwalay sa asawa, maging single father ng anim na anak, at walang sapat na pantustos sa kanilang pang-araw-araw na pangangailan ay nalalampasan nila ang kanilang pang-araw-araw na pamumuhay ng may ngiti at pagmamahalan.

Sa bawat sikat ng araw, panibagong umaga ang hinaharap nila. Hindi man sila naging marangya ang buhay tulad ng iba ay patuloy pa rin ang buhay na kung anong meron sila. Ang sila’y maging masaya at sama-sama ang kanilang lakas at sandigan upang ang kanilang araw ay mapalipas. Sa murang edad ng kanyang mga anak ay naghahanap buhay na sila, tumulong sa kanilang ama, at humahawak ng responsible sa bahay upang maibsan at mapunan ang kanilang sikmura at ang pangangailangan. Bakas sa kanila ang isang huwarang pamilya na hindi man sila buo ay masaya nilang hinaharap at nalalamapasan ang mga pagsubok na dumarating sa kanila.

Sa paglipas nang pakikisalimuha ko sa kanila ay marami akong napagtanto at natutunan. Hindi ko kinakailangan na maghanap ng higit sapagkat nakita ko sa kanila na masaya pa rin sila kung anong meron sila. Ang kanilang pagkain, paliligo, pagluluto, paglalaba, pagtulog, at paglalaro sa madaling salita ang kanilang pang-araw-araw na gawain ay akin din namang ginawa upang mas lubusang malaman ang kanilang pamumuhay. Hindi man naging ganoon kadali para sa akin ang gawin ang kanilang gawain sapagkat hindi sapat ang kanilang mga gamit at walang magulang na tumututok sa kanila sa kanilang murang edad. Subalit sa kabila noon ay natututo akong gawin ang ilan nilang ginawa sa buhay. Nagpapasalamat ako sa pagkakataong ito na naranasan at kinapulutan ko ng aral. Magpasalamat at maging mapagkawanggawa sa mga nangangailangan.

“it is better to give than to receive”.